(van links naar rechts) Remko, Martijn, Sander (ik) en Niels
U bevindt zich hier: Sander Coumou > Projecten > Stage
Voor mijn studie Bouwkunde Ontwerp heb ik het laatste half jaar een afstudeerstage gevolgd. Via de school kregen we de mogelijkheid om dit in Roemenie te doen. Na een voorlichting bleef ik met 5 medestudenten over die nog steeds geïnteresseerd waren.
Het doel was enkele kleine projecten te doen en een hoofdproject.
Voor de verschillende projecten zie:
Omdat 2 van de 4 studenten een extra blok volgden konden zij pas later met hun stage beginnen. Zij hebben uiteindelijk de laatste 2 maanden in Roemenie doorgebracht.
Ter voorbereiding hebben we sponsoren gezocht in Nederland voor materiaal, gereedschap en vervoer. Naast geld hebben we van een aannemer (leenman) een bus ter beschikking gekregen.
Wie gingen er mee?
(van links naar rechts) Remko, Martijn, Sander (ik) en Niels
Klusjes kindertehuis Zalau
Ons eerste project.
Zalau kenden wij van Spanje maar dit zou iets anders zijn. Bij aankomst in Roemenie lag er overal sneeuw en het vroor er zo’n 10 graden. Moeiteloos vonden wij Zalau, toen nog het kindertehuis. Dit bleek de eerste echte uitdaging. Het huis wat we vonden zou het moeten zijn, maar er stond niets aangegeven over een kindertehuis in welke taal dan ook (voor zover we die kende). Toch maar even aangebeld. De vrouw die open deed begrepen ons voor geen meter, ze sprak geen Nederlands, Engels of Duits. Wat ze wel sprak was ons een raadsel. We kregen we het idee dat we op het juiste adres waren, het leek of ze ons binnen uitnodigde. Na even gewacht te hebben werd er een overheerlijke maal voor ons neergezet! Later bleek, aan het eind van onze stage, dit ' verre weg' het lekkerste eten!
Tijdens het eten of wellicht erna kwam er een man die gebrekkig Duits sprak. Hij bevestigde ons dat dit inderdaad het adres is waar wij moesten zijn. Op de vraag wat we moesten doen kregen we geen antwoord, hij wist het ook niet. Na wat telefoongespreken met het thuisfront bleek dat we alles wat kapot is moesten repareren maar wat dat was moesten we zelf uitzoeken. Al snel liepen we tegen een tweede probleem aan, repareren is leuk maar hoe kwamen wij aan de materialen? Opnieuw werdt de telefoon ter hand genomen. We belde met de school en toen bleek dat we de materialen moesten aanschaffen en dat we het geld achteraf zouden terug krijgen.
We probeerde de man, die gebrekkig Duits sprak, weer te vinden om te overleggen wat voor hem prioriteit had. De beste man was onvindbaar, waarschijnlijk omdat wij niet duidelijk konden maken wie we zochten. We besloten zelf een lijst te maken van wat kapot was en in onze ogen gerepareerd zou moeten worden.
Met de lijst in de hand trokken we op pad voor onderdelen. Eerst maar eens geld pinnen om de materialen te kunnen kopen, hoeveel pin je dan? Wat kost hier een douchekop? Of een ruitje? We besluiten om €500,- op te nemen.
Geen idee, waar te zoeken, rijden we maar wat rond, tot we een soort markt vonden. Hier konden we behoorlijk veel onderdelen kopen die we dachten nodig te hebben, we wilde ook niet meer uitgeven dan we konden repareren.
Na een week werken en genieten van het heerlijke eten welk 3 x daags werd geserveerd besloten we een cadeautje voor het tehuis te kopen. Een vaas met bloemen (lekker hollands). Een via het woordenboek gemaakt praatje (4 zinnen) moest volstaan. Of het is overgekomen weten we niet maar ze lachte allemaal vriendelijk en leken blij met het cadeau. We lade onze spullen in de auto en 
vertrokken naar onze volgende bestemming.
Inmeten Hoge school
Nog onder de indruk van onze eerste klus reisde we naar ons volgende avontuur. Bestemming is Targu Mures, hopelijk is de start hier beter dan in Zalau.
De reis verliep goed en het vinden van de school was ook geen probleem. Hier spraken gelukkig genoeg mensen Engels. Wel keken de studenten ons aan of we buitenaards waren. We begrepen dat ook wel, we waren 2 koppen groter dan een gemiddelde Roemeen.
Een vriendelijke vrouw (afbeelding hiernaast) vertelde ons dat we alle vier bij een student konden slapen tot ‘onze’ kamer gereed was. Hier schrokken we behoorlijk van. We zouden liever bij elkaar blijven, gelukkig sloten we een compromis en konden we 2 bij 2 bij een student overnachten. Eten konden we in de schoolkantine, waar we een eigen tafel kregen.
Voor dit project moesten we de school opmeten en in kaart brengen. De wens bestond om de school te verbeteren. Zij wilde o.a. de leslokalen verbouwen naar kleinere lokalen. Nadat wij de plannen getekend hadden zou een andere stagiere groep de uitvoerig ter hand nemen.
De volgende dag bleek dat de bouwtekeningen er niet waren, hier moesten we op wachten, wel werd ons de weg naar ons 
‘eigen’ kantoor gewezen. De speelkaarten kwamen uit de tas en hier leerde ik klaverjassen. We moesten uiteindelijk een week wachten op de bouwtekeningen. Gelukkig dronken we alle 4 graag een biertje en ontdekte we de stad en omgeving. De 2 studenten bij wie we de eerste nachten logeerde hadden een zware tijd, overdag studeren en in de avond ons amuseren. Soms kwamen wij hun zelfs tijden de les storen, omdat wij een broodje wilde eten (het kantine voedsel is niet te eten, vaak probeerde we de soep van een smaakje te voorzien door overdadig gebruik van zout en peper). Inmiddels was ons duidelijk dat het appartement dat we gekregen hadden op het schoolinternaat eigenlijk voor een van de docenten was bedoeld. Het werd ons feestparadijs. Hier dronken we tot in de vroege uurtjes een biertje en gebruikte we de wasbak (afvoer gedicht met toiletpapier) als koelkast.
De eerste vrijdagavond bleek er geen warm water te zijn in ons appartement. Dit kwam omdat het internaat en de kantine in het weekend gesloten waren, we hadden dus ook geen eten. Pas maandag konden we weer douchen. In het weekend bezochten we o.a. sighisoara (geboorteplaats Dracula) en Ozd, ons volgende project. Omdat foto’s meer zeggen dan woorden …
Ondersteuning technisch werk kasteel Ozd;
Gelukkig waren we al eens naar deze locatie gereden met een van de studenten. Zelfs hij had moeite gehad om dit afgelegen plekje te vinden het kwam ook niet op een wegenkaart voor. Door het eerdere bezoek wisten we ook dat alcohol en roken hier verboden waren. het kasteel werd omgebouwd tot een alcohol- en tabaksverslaafden opvang.
We logeerde in een afgelegen huisje (hoe kan het ook anders) en hadden geen verwarming, geen elektriciteit en geen douche. Het huisje was gemaakt van stro!
We zouden hier maar een paar dagen zijn en voelde ons bevoorrecht om in dit kasteel te mogen werken. Onze begeleider sprak vloeiend Engels en dat was erg prettig. Tot onze verrasing bleek het huisje te zijn voorzien van een gaskachel en kwam de elektriciteit vanuit een schuur. Echter deed de eerste avond de kachel het niet en de tweede avond was er geen electriciteit.
Ons eerste karwei was een muur uit het kasteel slopen. Deze was destijds aangebracht door Russen die hun intrek hadden genomen in het kasteel (hoe die het gevonden hadden is mij tot de dag van vandaag nog een raadsel). Slopen konden wij wel dus aan het eind van de dag waren we klaar met de muur. De resten werden gebruikt om de weg te verharden. Moe als we waren van ons afscheidsfeest in Targu Mures, sliepen we de eerste avond goed.
De volgende dag en dagen daarop moesten we helpen om dakpannen van een schuur te verwijderen en te stapelen.
Via een dakgoot lieten we de pannen naar benden glijden om ze vervolgens weg te brengen naar de plek waar we ze konden opstapelen.
In eerste instantie leek het ons niet zo’n grote klus, temeer we met 3 Roemenen aan de klus werkten. Naarmate de ochtend vorderde bleek het meer tijd in beslag te nemen.
Na het avondeten kwamen we op het idee om op het dak een bericht achter te laten, we moesten dan wel opschieten want het zou niet lang meer zonnig blijven. Half in het donker gaven we onze plannen vorm en verplaatste een groot deel van de overgebleven pannen om onze ‘Roemeense collega’s’ te verrassen.
Het is jammer dat we geen foto hebben van de gezichten toen ze onze kunst aanschouwden.
Kindertehuis in Misca.
Vanaf Ozd op weg hierheen begaf de bus het. We krijgen hem niet meer in de versnelling … gelukkig konden we via de ANWB snel hulp krijgen. Binnen 2 uur was de bus gemaakt en het koste ons niks! Dat was toch een meevaller voor iets wat zo slecht begon.
Dit is het grootste project waaraan we zouden werken tijdens onze stage. Hier werd door een Nederlandse stichting (fjuguir) in samenwerking met de kerkgemeenschap van het dorp een kindertehuis gebouwd.
Plaatsgenoten
Lali, was hier onze begeleider en sprak goed Engels en een redelijk woordje Nederlands! We moesten dus weer op onze taal letten.
Ook waren er nog 2 studentes uit Ede, en ook hun eindstage hier doorliepen. Zij hadden snel hun plek gevonden, wereldmeiden!
Werkzaamheden
We hebben allerlei werkzaamheden hier gedaan, enkele voorbeelden. Graven van een put als septic tank.
Open hakken van de wanden voor de elektra leidingen.
Het buitenschilderwerk.
Af gipsen van het plafond.
Het recht buigen van spijkers.
Extra
Zelf vonden we dat we naast wat we hier deden (werken en feesten) ook nog iets extra’s moesten doen. Het moest iets blijvends zijn, waar ze het na ons heen gaan nog over zouden hebben. Het moest een toegevoegde waarde zijn voor het dorp of gedeelte daarvan. Het moest iets zijn wat ze nog niet hadden maar wel konden gebruiken. Vele ideeën zijn door onze hoofden geschoten (doorspoeltoiletten, rioleringssysteem, speeltuin enz.) de ene nog mooier dan de andere. De ene nog onmogelijker dan de andere. Uiteindelijk kwamen we tijdens een wandeling tot ons idee. Overal lagen plastic flessen. Tijdens de Russische bezetting hadden ze veel geld maar niks om te kopen, daarna was er veel maar geen geld. Toen is ook het afval gekomen, dit word niet opgehaald en verwerkt. Het afval wordt in de achtertuin, vak naast de groenten verbrand of begraven. Lege flessen worden losgelaten als ze leeg zijn. Als we een nuttige manier bedachten om de flessen te verwerken dan zouden we meerdere vliegen in een klap slaan.
Idee
Het volgende idee zal je absurd klinken maar wij dachten dat we het konden realiseren, een huis van lege plastic flessen. We zouden het afval probleem niet verhelpen maar wel een goedkope manier van bouwen creëren. Tevens zouden de flessen wel eens kunnen isoleren doordat ze gevuld zijn met lucht dit zou een grote meerwijde zijn. Op dat moment werden alle huizen gebouwd van enkelsteen wanden aan de buitenzijde afgestukt zonder enige vorm van isolatie.
Het idee hadden we nu, maar hoe maak je van plastic flessen een huis? Waar kunne we dat maken? hebben we genoeg financiën en tijd?
Toeval
Enkele dagen later kwam onze begeleider naar ons toe omdat er een probleem was. Bij het ontwerp van het kindertehuis waren ze vergeten om voor opslag ruimte te zorgen. De vraag aan ons was of wij konden zorgen dat er een schuurtje werd gemaakt inclusief alles wat erbij komt kijken. Financiering, arbeid, plan e.d. wat hij niet wist dat dit exact was waar wij op aan het wachten waren zonder dat wij het wisten. Wij hebben hem kort onze ideeën verteld. In eerste instantie was hij wat terug houdend. Maar door onze overtuigingskracht was hij toch over. Nu moesten wij het gaan waar maken en we wisten nog niet hoe.
Plan uitwerken
We moesten het plan nu snel verder uitwerken. Een schetsontwerp met afmetingen e.d. waren snel gemaakt. Er werden verschillende opties bedacht om de flessen een geheel te laten worden. We hebben o.a. geprobeerd om in een mal de flessen samen te pakken met cement om er zo vierkante blokken van te maken, dit koste echter te veel tijd. Hierna hebben we 3 flessen als piramide met ijzerdraad samen gebonden en daarna de bovenste fles ertussen geduwd. Hierdoor kwamen ze strak tussen elkaar en kreeg je een stevig geheel. We zouden deze tussen een frame opmetselen zoals op de foto hiernaast te zien is.
Flessen.
Inmiddels was ook duidelijk dat we duizenden flessen nodig hadden. Om deze te kopen en leg te gieten zou te duur worden, om de omgeving af te struinen om ze te verzamelen zou te veel tijd kosten. We hadden hulp nodig. Gratis of goedkope hulp.
Nou wij maken een kindertehuis, dus de kinderen wilden we inzetten. Wij hebben een wedstrijd georganiseerd op de school wie in 1 week de meeste flessen kon verzamelen zou een prijs winnen, nummer 2 en 3 een kleinere prijs. In het kindertehuis hadden en we een toekomstig toilet toegeëigend om daar de flessen te verzamelen. En elke middag konden de kinderen de flessen inleveren. Dezelfde middag kwamen de eerste kinderen al flessen brengen. 10 stuk, 20 stuks, 50 stuks weer een kind met 10 flessen, het begon te lopen. Op eens klonk er gerommel ….. er kwam een tractor aan, die zal wel spullen voor de bouw komen brengen. Tot we zagen wat er in de aanhanger zat, flessen!
Dit bleek gelijk een opsteker voor de andere kinderen, na enige verbazing (ook bij ons) stoven ze weg om minstens zoveel flessen te verzamelen.
De komende dagen werd het dorp opgeruimd door de kinderen en stroomden bij ons de flessen binnen. Later hoorden we dat de ouders hun flessen kwijt waren, die gebruikte ze om de zelf gemaakte wijn in te bewaren. Ook daar kwam de wedstrijd dus ter sprake. Inmiddels kwamen wij erachter dat het samen binden van de flessen een tijdrovend karweitje was. We moesten iets anders verzinnen.
Oplossing
We hadden 2 problemen, het samen binden van de flessen koste te veel tijd. We hadden niet voldoende financiële middelen om materialen te kopen.
In plaats van de flessen per 3 samen te binden hebben we geprobeerd om ze als ‘gewone’ bakstenen te behandelen en per rij op te metselen. Hiernaar met een ijzerdraad aangetrokken naar beneneden. Na enkele proeven bleek dit goed te gaan.
Het zoeken van sponsors bleek erg lastig vanuit roemenie. Hierom zijn we gaan zoeken naar 2e hand's spullen. Inmiddels hadden we contact gemaakt met een Nederlander die daar bij een meubelzaak werkte, hij wou voor ons de kozijnen kosteloos spuiten.
Voor het dak konden we goedkope golfplaten krijgen. Als constructie hebben we voor een houten structuur gekozen zoals op de foto’s goed te zien is.
Eindresultaat
We hebben de laatste weken ongelooflijk hard moeten werken om alles op tijd klaar te krijgen. Om 7 uur begonnen we met werken, in de middag een half uurtje lunch, om 6 uur even snel eten en dan tot ongeveer 9 uur door daarna was het te donker. Maar al zeg ik zelf het eindresultat mag er zijn.
Voor meer foto's zie Foto's
Vragen/opmerking?